…of ik niet bang was om te wandelen en wild te kamperen als vrouw alleen? Jazeker!
Is wandelen en wild kamperen voor een vrouw alleen heel anders dan voor een man? Voor mij wel, een torenhoge drempel moest ik over!
In de aantekeningen na de eerste reis in april 1979 las ik dat ik vantevoren zo bang was dat ik ’s avonds in bed lag te rillen van angst. Toch wilde ik het, want als het me zou lukken, zou me dat een enorme bewegingsvrijheid geven.
Omdat ik al begin jaren ’70 van Arnhem naar Sri Lanka had gefietst, was dat voor mij de meest voor de hand liggende manier om in 1979 voor het eerst naar Dartmoor te gaan. Opstappen en doorfietsen, dan kom je er wel. Het grote verschil was wel dat ik die fietstocht door Europa, Pakistan en India niet alleen had gemaakt. Ik was in mannelijk gezelschap! Als vrouw alleen was het uitgesloten geweest.
Naar Dartmoor wilde ik alleen gaan, niet afhankelijk zijn van iemand die als lijfwacht mee zou moeten. Zo wilde ik ook de leegte van het landschap ervaren en de vrijheid die ik daarvan verwachtte.
Waar zou ik ongestoord kunnen wandelen en kamperen?
Eind jaren ’70 was de wereld in Nederland nog veel meer een mannenwereld dan nu. Er moest nog veel veroverd worden van wat nu vanzelfsprekend is voor vrouwen. De buitenwereld was voor mannen en stilzwijgend werd aangenomen dat zij daar alles wel beter zouden kunnen en er dus ook maar de baas moesten zijn. Wie zich daar als vrouw in waagde, moest haar plaats gewezen worden, met machtsvertoon! Alleen op stap? Terug naar huis! Ook van vrouwen kregen we te horen: word je lastig gevallen, nageroepen, in je kruis gegrepen, dan ligt dat aan jezelf. Had je maar niet…
Ik had de keuze: thuis blijven hunkeren, of analyseren waar het gevaar schuilt en waar de mazen van het net zitten om doorheen te glippen.
Het Engelse landschap is wat ruimer dan het Nederlandse. Er zijn meer overgeschoten stukjes waar niemand naar omkijkt, wild kamperen is toegestaan en het wordt ook veel gedaan. Ik zou dus minder opvallen!
Conclusie 40 jaar en veel soloreizen later
Hoe ouder je wordt, hoe meer rimpels en grijze haren, hoe minder aandacht er aan je geschonken wordt. Hoe meer vrijheid! Het reizen als vrouw alleen wordt gemakkelijker.
Eén groot verschil met mannen zal altijd overblijven: het toppunt van hitte. Lekker in een donzen slaapzak liggen, ineens een opvlieger krijgen en dan de rits niet kunnen vinden.
