The Hound of the Baskervilles
Om iets te lezen te hebben in de tent had ik in Londen ‘The Hound of the Baskervilles’ gekocht, het beroemde avontuur van Sherlock Holmes op Dartmoor.
“…Hoog opschietend riet en donkere, glibberige waterplanten verspreidden een stank van verrotting en bederf, terwijl een enkele misstap ons vaak tot aan onze heupen in het donkere, trillende slijk deed zinken, dat nog op een grote afstand van onze voet zachtjes op en neer golfde…. Hardnekkig trachtte het moeras ons in zijn macht te krijgen, en wanneer wij in het slijk zonken, was het alsof een kwaadaardige hand ons in de weerzinwekkende diepten omlaag trok, zo grimmig en doelbewust was die greep die ons omklemde….“
Het Grimpen moeras
“…Ziet u die lichtgroene plekken waarmee de vlakte bezaaid is? Dat is het grote Grimpen Moeras. Eén misstap daar betekent een wisse dood. Gisteren nog zag ik een van de heidepony’s, die er in verdwaald was. Hij is er nooit meer uitgekomen. Ik zag zijn kop nog een hele tijd boven de modder uitsteken, maar ten slotte werd hij naar beneden gezogen. Zelfs in de droge maanden is het daar gevaarlijk, maar na deze herfstregens is het er verschrikkelijk. “
De eerste avond kampeerde ik bij Shipley Bridge en las de inleiding bij het verhaal. Het ‘Grimpen Moeras’ was Fox Tor Mires! Het moeras waar ik 2 dagen later langs moest! Weg met dat boek! In de rugzak! Dat zou ik wel lezen als ik veilig aan de overkant was aangekomen!
Na de herfststorm
40 jaar later maakte ik in oktober een zware herfststorm mee. ’s Morgens bleek de tent al in een plas te staan. Overal waren stroompjes en watervallen die er de avond tevoren nog niet waren geweest. Er zat niets anders op dan de vluchtroute te nemen naar de bewoonde wereld.
Twee dagen na de storm staat de koe tussen de moerasplanten maar zakt er echt niet in weg.
