Langs Whitmoor circle naar de Thirlstone op Watern tor
Nu wilde ik de rots met het geheimzinnige gat wel eens zien, de Thirlstone op Watern tor. Om er te komen vanaf het settlement op Kennon moet je om het moeras heen lopen langs Whitmoor circle.
De stenencirkel ligt in de laagte, op de pas tussen Cosdon Hill en de heuvels aan de westkant van het dal van de Teign. Het puntje op de heuvel rechts is Watern tor.
Van Whitmoor circle loopt een pad naar Wild tor. Achter je steekt Cosdon boven alles uit.
Je hoeft alleen maar naar beneden te lopen naar de Wallabrook om bij één van mijn favoriete kampeerplekken uit te komen.
Kamperen bij Watern tor
Bijna een camping, zo comfortabel. Een mooi vlak stukje met zacht gras, een beekje bij de hand. Uitzicht over het drassige gebied met Cosdon, Kennon en Rippator op de achtergrond.
De Thirlstone! Volgens Crossing zitten pixies in spleten en holtes van de tors, maar op die plek heb ik er nooit iets van gemerkt.
Er loopt een pad langs de rotsformaties, langs de Thirlstone, het grote massief en daar voorbij langs een rots die op een ei lijkt.
Bezoek in het holst van de nacht op Watern tor
Eén van de keren dat ik achter Watern tor kampeerde werd ik midden in de nacht wakker van getoeter. Trompetgeschal? Dat kon niet anders dan een jachtpartij zijn! Dan kon er zo een schot hagel dwars door de tent vliegen! Ik ritste de tent open om te zien wat het was!
In het donker zag ik over de hele breedte van het moeras een rij mensen met lampen langzaam in de richting van de heuvels lopen, dwars door de modder! Het getoeter was het internationale noodsignaal. De Mountain Rescue Post was in actie!
Even later stond er een man voor mijn tent. Er waren 3 mensen niet thuis gekomen. Had ik ze gezien? Nee! Of ik zelf verdwaald was? Absoluut niet! Uit een kastje dat hij in z’n hand had, kwam electronisch het gefluit van het noodsignaal.
Toen ik om 3 uur ’s nachts weer wakker werd, klonk het nog steeds in de verte. Maar een paar dagen later hoorde ik in de bewoonde wereld dat alles goed afgelopen was.
Het schilderij van Watern tor
Dat het een schilderij bij nacht is geworden komt niet door het bezoek van de Mountain Rescue Post. Ik kampeerde in 2017 iets verderop bij volle maan. Dat is het schilderij binnen geslopen.
De nacht schilderen
Eindelijk geen stadslichten! In het zuiden van Dartmoor zie je de lichten van Plymouth in de verte en boven Princetown de lichten van de gevangenis, maar die worden ’s nachts gedempt. Je kan een echt donkere nacht zien!
Als ik ‘s nachts de tent uit moet om te plassen, blijf ik altijd even naar de sterrenhemel kijken. Op de reizen in de vorige eeuw was het dan zo koud dat ik stond te klappertanden, maar de temperatuur is nu milder.
De nachtelijke hemel is eigenlijk helemaal niet donkerblauw, alles heeft een grauwe kleur, oranje of geel met zwart er doorheen.
Ik heb er lang naar gezocht, maar in de rechteronderhoek is het me eindelijk gelukt de kleur te vinden van ” ’s nachts naast de tent plassen”.
