Wandelen op Dartmoor voor 70-plussers
Als het erg mooi weer is, komen ze ineens de moor op: de 70-plussers in verschoten outdoorkleren waarvan de kinderen al lang gezegd hebben ‘gooi dat eens weg, je gaat toch niet meer op de moor wandelen.’ Maar die jasjes worden gekoesterd, want de moor zal altijd blijven trekken.
Zou ik het nog kunnen? Ik wil er heel graag weer naar toe, maar ik ben nu ook 70-plusser. Toen ik begon met de voettochten, ruim 40 jaar geleden, vroeg ik me af of ik het zou kunnen, al die kilometers lopen met al die kilo’s, en nu vraag ik me hetzelfde af. Zou het nog lukken? Het is geen gebied waar je om de hoek op de bus kan stappen als het niet meer gaat. Je kan op de camping gaan staan in de bewoonde wereld, maar ik wil het hele landschap voor mijzelf hebben en echt mooie zonsop- en ondergangen zie je bovenop de heuvels, kilometers ver van de goed begaanbare wegen.
En daar moet je eerst naar toe, stap voor stap schrijdend door het hoge gras, soppend door natte bodem, met rugzak en al over rotsen klimmend en moeizaam beekjes overstekend. Zelfs de gebaande paden zijn niet overal goed begaanbaar. Soms herinnerde ik mij een pad als heel comfortabel en gemakkelijk. Maar 10 of 20 jaar later kon dat ineens tegenvallen. Was het pad veranderd? Of was ik de moeilijke stukken vergeten?
Relaxen in de tent
Ook merk ik dat ik minder uithoudingsvermogen heb. 30 jaar geleden ging ik soms van ’s morgens 9 of 10 uur door tot 5 uur ’s middags. Lopen en tekenen onderweg. Veel kilometers heb ik nooit gemaakt, niet meer dan 11 per dag. Maar daar ging het niet om. Ik kwam daar om te tekenen, dus dan liep ik zonder rugzak heen en weer op een bepaalde plek.
De laatste jaren ontdekte ik dat rondhangen bij de tent ook z’n aantrekkelijke kanten heeft. Ik stopte om 3 uur ’s middags, om 2 uur, en uiteindelijk moest ik om half 2 tegen mezelf zeggen: ‘kwak die tent neer, niet meer doorlopen omdat er om de hoek een nog leuker kampeerplekje is, stoppen of er gebeuren ongelukken.’ En ik ontdekte het genot van siësta’s en niks doen bij de tent.
Op de camping in Princetown bleef ik altijd maar 1 nacht, maar de laatste jaren hield ik daar echt een rustdag. Twee nachten netjes kamperen, ’s morgens douchen en ’s avonds fish and chips halen bij de snackbar!
70-plussers op de moor
Ik ben wel meer 70-plussers tegen gekomen op de moor, maar die hadden alleen een dagrugzakje bij zich. Het hele kampeerhuishouden sleepten ze niet meer mee. De laatste keer dat ik er was vielen de monden toch wel open als ik zei: ‘I am seventy!’
Fantastisch Paulien, ik wil alles weten over Dartmoor. Een prachtig schilderij, met dat stralende geel, de moeilijke kleur. Een kleur die ik niet direct met Dartmoor zou associeren.