Archeologie en wandelen begon pas in het tijdperk van de Romantiek
Wandelen in het wilde landschap begon pas tijdens de Romantiek
Eeuwenlang waagde niemand zich zo maar in het open moorland. Wandelen voor je plezier? Brrrr…. Alleen tindelvers en grafrovers hadden daar iets te zoeken!
De 19e eeuw was de tijd van de Romantiek: schilderijen met ruïnes, rotsgebergtes, onheilspellende wolkenluchten en spookverhalen. Drama in het landschap!
“Het sublieme” wilde men in het landschap ervaren: bergen beklimmen! Stormen op zee trotseren! Op de verlaten moor wandelen!
De eerste gids voor wandelaars
Het eerste wandelboek over Dartmoor verscheen in 1912: “Crossing’s Guide to Dartmoor”, met routebeschrijvingen en schetsjes van de oriëntatiepunten. Ook met serieuze tips hoe om te gaan met de pixies, de elfachtige wezens die er op uit zijn je te laten verdwalen en je voorgoed te laten verdwijnen.
Je kan aan de foto uit 1979 zien dat de schets van Crossing nog steeds klopt!
Het begin van de archeologie op Dartmoor
Mensen kregen belangstelling voor de prehistorische monumenten. Omgevallen stenen werden weer rechtop gezet en soms, als je toch bezig bent, meteen maar wat meer in het gelid van een cirkel geplaatst! Staat op de kaart bij een stenencirkel “restored”, dan kan je er van uitgaan dat die wat mooier gemaakt is.
Serieus werd het archeologisch onderzoek pas eind 19e eeuw. Opgravingen zijn vooral in de eerste 30 jaar van de 20e eeuw gedaan. Het boek over Dartmoor van Hansford Worth met de prachtig getekende plattegronden van de monumenten is pas na 1930 geschreven.
Wat een fascinerend stuk, Paulien! Bijzonder hoe wandelen en archeologie pas zo laat ‘uitgevonden’ zijn als vorm van vrije tijd en interesse. Je brengt de sfeer van het Romantische tijdperk echt tot leven met die beschrijving van ruïnes, stormen en verlaten heidevelden. Ook leuk om te lezen over Crossing’s gids en de pixies – dat geeft het net dat magische randje. Mooie combinatie van geschiedenis en natuur!