Inhoudsopgave
- Hoe kon ik in Nederland iets laten zien van het wandelen op Dartmoor?
- Tekenen op de etsplaat zoals ik op Dartmoor op papier had gedaan
- De blik over de bomen laten ‘wandelen’ en de route op de zinkplaat tekenen
- Het tekenen van ‘wandelingen’ leidde tot nieuwe etstechnieken!
- Waar vond ik de ‘Grote Lege Ruimte’?
Hoe kon ik in Nederland iets laten zien van het wandelen op Dartmoor?
Terug in Nederland na de 2e reis zocht ik aanknopingspunten in het Nederlandse landschap om toch te kunnen laten zien wat ik op Dartmoor had ervaren: het spoorzoeken en het dagenlange verblijf in de Grote Lege Ruimte.
Tekenen op de etsplaat zoals ik op Dartmoor op papier had gedaan
De hei bij Wolfheze moest maar weer even dienen als schaalmodel voor Dartmoor. Ik nam de etsplaat mee naar buiten en met vetkrijt tekende ik het gras waar ik langs liep rechtstreeks op de onbedekte zinkplaat. Daarna liet ik het onbedekte zink wegbijten in het etszuur. Het pad werd zichtbaar als restvorm.
De blik over de bomen laten ‘wandelen’ en de route op de zinkplaat tekenen
Zo ging ik verder. Ik “wandelde”, niet met mijn voeten maar met mijn blik over de bomen in het bos en legde de route vast in vetkrijt op zink, of ik kraste die uit in een laag spiritusvernis. Voor elke kleur maakte ik een aparte “wandeling” op een aparte zinkplaat, daarna drukte ik de platen over elkaar af. Zo ontstond onder andere de ets “Larixen in de herfst”.
Het tekenen van ‘wandelingen’ leidde tot nieuwe etstechnieken!
Geen etsgrond en geen aquatint meer, de techniek waarin ik tot dan toe had gewerkt. Dat leek me geschikt voor het Nederlandse landschap met z’n ommetjes van een paar uur en zo hier en daar een mooi uitzicht. Niet voor de ervaring van het spoorzoeken in het veel grootschaliger landschap van Dartmoor.
Het werden nu etsen met een diep reliëf in de plaat waar na het afdrukken nog veel inkt in bleef zitten. Nieuwsgierig naar wat daar nog meer mee mogelijk zou zijn, drukte ik dezelfde plaat zonder opnieuw in te inkten meerdere keren af. Er ontstonden heel lichte afdrukken, zonder dat je de inkt hoeft te verdunnen of mengen. Er verschenen nieuwe werelden zomaar vanzelf uit de drukpers!
Ook drukte ik etsen in verschillende kleurcombinaties af. De bosgrond in de herfst kon ik laten zien van pas afgevallen geel beukeblad tot van vocht verzadigd donker bladerdek.
De krentebomen, oranjeroze in knop, daarna wit in volle bloei en uitgebloeid prachtig groen. Het werden wandelingen in de tijd!
Waar vond ik de ‘Grote Lege Ruimte’?
De Grote Ruimte, zag ik in de bosgrond waarvan je wist dat die ver doorliep buiten je gezichtsveld.
Of in de bosjes met de verticale stammetjes, een ritme wat je eindeloos door kon denken.
En wat vertelde dat over Dartmoor?
Niets!
