Wat zijn de gevaren voor de wandelaar op Dartmoor?
Zat ik thuis al te rillen van angst voor ‘’enge mannen’’ die het op me gemunt zouden hebben als ze me alleen kamperend aan zouden treffen, een blik op de kaart van Dartmoor was ook niet geruststellend: DANGER AREA stond er in rode letters midden op het gebied. Welk gevaar loerde daar? Zou je daar in het moeras kunnen verdwijnen?
In Exeter kocht ik een boekje over Dartmoor. Het hoofdstuk ‘The Walker’s Moor’ was alarmerend: Moeras! Plotselinge omslag van het weer! Invallende mist! Turfputten van bijna 2 meter diep! Over de rivieren werd gezegd: ‘’if they look dangerous, they are dangerous.’’
Moeras
Gelukkig stond in het boekje ook hoe je alles kon overleven. Het moeras kan je herkennen aan de vegetatie. Wollegras, russen, heldergroene mosachtige bodembedekkers: nattigheid! Hoe groener hoe natter! De turfputten zijn duidelijk zichtbaar en je kan er omheen lopen.
Ja, ik heb de grond wel eens bij elke stap zien golven, ik ben een aantal keren tot over de rand van mijn schoenen in de blubber gezakt, per reis ben ik wel één keer met rugzak en al languit in de modder gevallen en twee keer heb ik op handen en knieën uit het moeras moeten kruipen en mijn voet met een stevige ruk los moeten trekken uit de zuigende modder.
Mist
Mist kan plotseling als een gordijn aan komen rollen. Je moet maar gaan zitten wachten tot die opgetrokken is, want je kan dan ineens verkeerd lopen en in een moeras terecht komen. Een regel die niet altijd toe te passen is, want het kan soms dagenlang duren.
Plotselinge weersomslag
Gevaarlijke rivieren
De waterval in de East Dart is meestal een gemakkelijke plaats om de rivier over te steken. Maar na een nacht zware storm zit er maar één ding op: niet oversteken, de route wijzigen.
“DANGER AREA” op de kaart!
DANGER AREA op de kaart verwijst naar het militaire gebied waar schietoefeningen gehouden worden als er op de heuvels rode vlaggen wapperen en ’s nachts rode lampen branden. Zie je die niet, dan kan je gewoon door het gebied wandelen. De grens van het gebied is aangegeven met rood-wit geblokte palen en het rooster van de oefeningen was bij iedere Tourist Information op te vragen, nu staat het zelfs op Internet. Niks aan de hand!
De echte gevaren voor de wandelaar op Dartmoor
De echte gevaren van het gebied zijn uitputting en onderkoeling. Met een goed regenpak, voldoende eten voor de energie en een kaart en kompas om te weten waar je bent, overleef je het wel. Verdwalen is me alleen op de eerste dag van een reis overkomen als je nog niet aan de schaal van het gebied gewend bent. Een gps heb ik nooit gebruikt, ik houd van kaartlezen.
Als het helemaal uit de hand zou lopen, kan je een riviertje stroomafwaarts volgen, dan kom je vroeg of laat vanzelf weer in de bewoonde wereld.
“The Walker’s Moor”
Voor elke reis moest ik van mezelf “The Walker’s Moor” weer lezen om bang te worden, want angst maakt voorzichtig. Op de eerste reizen nam ik het boek ook mee. Omdat alles wel eens doorweekt raakt in de rugzak, ziet het er nu uit alsof het bij het oud papier kan, maar het heeft nog steeds de magie die me daar naar toe trekt.
Ha Paulien, fijn om je adembenemende verslagen te lezen en te zien in je foto’s en schilderijen.
Wat moedig Paulien de reizen naar Dartmoor. Prachtig stil landschap, mooie foto’s en boeiend verslag. Ik heb het allemaal met plezier gelezen en bekeken.
Groet van Joke
Mijn stoere Atelier buurvrouw, net wat ik nodig had zo’n spannend reisverslag vandaag.
Werk krijgt altijd die extra lading wanneer je daadwerkelijk daar geweest bent, de ontberingen en energie in de omgeving kan dan zijn weg vinden in je potlood of penseel.
Dat is voelbaar.
Groet van Cora